بنوشتـــــه در اين طغرا معبـــــــود جواد جـــــود
غرقيم در اين معنا از بود جــــــــواد جــــــــــود
عالم به وجود از تارو پـــــــود جـــواد جــــــــود
پيدا شده مافيهــــــا از بود جــــــــواد جـــــــــود
مقصــــــود از اين خلقت ، پيـــــوند ولايـــــت بود
مشهــــود از اين نعمت ، انعـــــام هدايـــــت بـــود
در كنگره نه بـــــاب ، نه تخــــت ولا باشــــــــد
در صادره ابواب ، نـــه چتـــــر و لوا باشـــــــــد
از رسم رســـــوم اداب ، نه كاخ عطـــــا باشـــد
اسماء هو المعبود ، نه ظــل خـــــــــدا باشــــــــد
سري است دراين معنا، نتوان كه شــــــوي اگــــــاه
رمزي است دراين اسما، رازي اســت در اين درگـاه
در ماه رجب ، خلاق بر خلـــق كرامــــت كـــــرد
ان مظهر رب بر خلق ، اثبات امامـــــت كــــــــرد
ان قائمه مذهــب ، با رمــــــــز ، اشـــــارت كرد
از نسل نبي امد ، اثبـــات سيــــــــــادت كـــــــــرد
يعني به وجــــــود امــــــــــد ان صـــــــــــادره اول
مـــــــــرات ودود امــــد از وجـــــــــه هــــــو الاول
خلاق بيـــان گفتـــــا از رتبـــــــه مولوديــــــــن
از صـــــــــــــادره اول در بارگــــــــــه لا ايـــــــــن
غرق طرب و شادي ، شد قاطبــــــــه كونيــــــن
اين زمزمه از خاك است تا رتبـــــــه قوســــــــــين
از فضل ولي الله ، از جــود جـــــــــواد عيـــــــــن
از بذل ولي الله ، موجــــــود شـــــــــده ثقليـــــــــن
دشت و چمن و صحرا،چون رشك براين بنــگر
در برگ گل حــمـــرا ، ايات مبيـــــــــن بنگـــــــــر
در اين طبق خضرا ، ان ماه جبين بنگــــــــــر
در دفتر اين طغرا ، ايينــــــه ديـــــــــن بنگــــــــــر
در برگ گل و لاله ، عكس رخ حسن افتـــــــــــــاد
مرات خــــدا ، پا در اين عالــــــــــم ما بنهـــــــــاد
فرمانده جزء و كل ، شد چشـــــم شما روشــن
گويد به چمن بلبـــــل ، شد چشم شمــا روشــــــــــن
از لحن و لسان گل ، شد چشم شما روشــــــن
از منطق تاي مل ، شد چشم شمـــــــــا روشـــــــــــن
اي شمس شموس طوس ، عيد تو مبارك بــــــــاد
اي خسرو ارض طوس ، تبريك در اين ميـــــــــلاد
ارام دل ارامـــــــــــــم ، ارام دل ارامـــــــــــــم
افكنده در اين دامـــــــم ، نتـــــــــــوان كنـــــــــــد ارام
صد شكر ز اكرامم ، شه مي دهد انعامـــــــــم
شيرين كند او كامم ، هر دم دهـــــــــــد الهامــــــــــم
بايد كه زكات حسن انفاق كنــــــــــد دلبــــــــــر
البته برات حســــن  انفاق كنـــــــــد دلبــــــــــــر
ان جود ولي حق ، مشهود به عالم بـــــــــــود
ان قائمــه مطلـــــــــــــق ، نور رخ خاتــــــــــــم بود
ان نور شده مشتق ، از خالـق ادم بــــــــــود
باقي كه شده ملحق ، بي واسطه تـــــــوام بـــــــــود
صاحب نظري خواهم تاحل كند اين معــنـــــــــا
وجه ظفري خواهم ، اگه كنــــد از اسمــــــــاء
در كفه جودش هست ارزاق همـه عالــــــم
در قوس وجودش هست اوراق همـــــــه عالـــــــــم
در حمد و درودش هست خلاق همه عالــم
محبوب شهودش هسـت افاق همــــــــــــه عالـــــــم
در دايره امكان ، نقشــــي بود از نامــــــــش
جود تقوي اظهار در كفــــــــه اكرامــــــــــش
در گلشن جان بايد ان غنچه نسرين چيـــــد
در هر ورق از هر گل ، تصوير جمالش ديــــــــــد
از خرمن اين كشته ، برگير ثمر اين عيــــد
جنات به يك ايما ، بر خلق جهــــان بخشيـــــــــــد
چون شهد لقاي حق،از ميوه اين طوبي است
جنات لقاي حق ، از جوهر اين اسماســـــــت
دست فلك الافلاك بر دامـــن جـــــــــــود او
انسان كه شده خلقت ، از يمــــــــن وجـــــــــود او
خواهي كه علوم اري در دســت ، درود او
گويم خبــــــــر ( لولاك) البتـــــــــه شهـــــــــود او
قران به گواهي گفت: مشكوة، در او مصباح
سلطا ن همه اجسام ، مولاي همــــــه ارواح
تا چند پي اغيار ، گردي تو در اين صحــرا
در كنه وجود تست ان وجه هـــــــــو الاعلــــــــي
طوطي روان تو ، از منطـق او گو يـــــــــا
اين عالم خلقت هست يك قطــــــره از ان دريــــــــا
كي مي شود اي قطره، يك لحظه به خود ايي؟
در ظل لواي حق ، يك چنـــــد بياسايــــــــــي؟