ای گُل یاس حسن، قاسم خونین بدنم
سوخت ازهُرم صدای توتمامی تنم
ازصدای نفست ،بوی غم آیدبه مشام
ازشمیم محنت درغم ورنج ومحنم
همچویعقوب ،زداغ توزنم ناله زجان
درکناربدنت یوسف گُل پیرهنم
بس که نیزه به تنت خورده ، تنت صدچاک است
قتلگاه بدن توشده بیت الحزنم
استخوان های تنت ،زیرسُم اسب شکست
دیدم این جا،که چسان می شودآخربدنم
سوختم تاکه توراسوی حرم آوردم
خنـده زد دشمن ظالم به من وسوختنم
این شهادت به توتبریک و،خدامی داند
مانده شیرینی ناب عسلت دردهنم
می شودباغ گلُم گرچه«وفایی»پرپر
صبرخواهم زخدا تادم پرپرشدنم
- جمعه
- 22
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 18:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه