مظهــــــــر اسمــــاء رب العالميـــــــن
هســـــت در عالــــــــم جواد العارفيـــــن
هست در حسن و ملاحت بي نظيــــــر
اسمــان وحــــــــي را باشــــــد بشيـــــر
نور چشمان علي موســــي الرضـــــا
اي پناه خلــــــق و جملــــــه ماســـــوي
كشتي درياي جــــــود و رحمتــــــــي
نوح و فيض و ناخـــــــــــــداي قدرتــي
تاج بخـــــش تاجـــــداران ، تاجـــــدار
حجت بر حق ، شه گــــــــردون مــــــدار
چون زمام هر دلي در دست تســــــت
هستي عالم ، همـــه از هســــــت تســـت
خوان احسان تو بــــــي پايان بــــــود
مهر رويـــت ، دارو و درمــــــان بـــــود
پرچم دين از تو جاويـــــــدان شـــــده
از طفيلت ، خلقــــت انســـــــــان شـــــده
هر كسي شهد لقايــــت نوش كــــــرد
حلقه امـــــر تو را در گــــــــوش كــــــرد
غنچـــــــــه طوباي نخــــــل فاطمـــــه
زينت عـــــــــرش بـــــــرين را قائمـــــه
خاطرش بهر پـــدر افســــــرده بــــو
قلبش از جور و جفا پژمـــــــرده بـــــود
چون حمايت كرده از ديـــــن خــــــدا
دين حق ، جاويــــــد مــــــــــاند تا جــزا
ليك ام الفضـــــــل مكـــــــــار دغــــــا
كــرد زهــــــري را مهيــــــــا در خفــــا
زهر را در كام ان مـــــولا بريخــــــت
رشته صبـــر و شكيـــب از هم گسيخـت
در جواني بوستانش شـــد خــــــــزان
اوفتــــــــاد از پـــــــاي ، ان سـرو روان
بس كه ان ملعونه ظالم بود و پســـت
باب حجـــــــره از جفا بر شــاه بســــــت
عاقبت با لعل عطشــــان جان  بـــــداد
جان ، براه دين جـــد خــــــــود نهـــــــاد
كلك ماتم ،سر شكستــه از غمــــــــش
يادم امـــــد از حسيـــــــــن و ماتمــــــش
در كنار اب ، تشنــــــــه لــب شهيـــــد
جاي اشك ، از چشم زينب خون چكيــــد
شد جواد ، ار دفن با غســـل و كفــــن
بود بي غســــل و كفن ، فخــــــر زمــــن
قلب عالم شد از اين ماتـــــم كبــــــــاب
ز تــــن عــــــــريان و ظـــــل افتـــــــــاب
چون بهاي قطره خونـــش خداســــــت
خون بگريد ما سوي بهرش ، سزاســــت