دارم دلي درياي خون از ظلــــــم و عــــــدوان
	بهر بصر ، از درد و قسمــت كــــرده طغــــــيان
	مرغ دلم را كــــــــرده صيـــــــادي نشــــــــانه
	مي سوزم و مي ســــــازم از دســــت زمانــــــــه
	بر دام محنت ، مبتلا شـــد مــــــــرغ جانــــــم
	ديگــــر نمــــــانده طاقــــــــت و تاب و توانـــــــم
	در ماتم  فرزنـــــــد سلطــــــــان خراســــــــان
	يعني جواد ، ابن الرضـــا ، محبــــــوب جانــــان
	شا هي كه رويش قبله اهــــل وفـــــا بــــــــود
	هم كان علم و حلــــــم وهم بحــــــــر عطـــــا بود
	ان تالي قران ، ولــــــي حـــــــــي سرمــــــــد
	كشــــــاف اهل نهـــــــــان ، مــــــــرات  احمـــــد
	از بهر قتـــل مقتــــــــــداي ربــــع مسكـــــون
	پنجه به خونش كرده رنگين دخـــت مامــــــــــون
	يارب ، شد از زهر جفا قلبـــــــش پريشـــــان
	افسرده خاطر شـــــد عزيـــــز حــــــي سبحــــــان
	زهر ستم بر قلب محزونــش اثــــــر كــــــــرد
	خون جگر جاري ز مژگـــان بصــــــــر كـــــــــرد
	هر لحظه او مي گفت در ســــــوز و گــــدازم
	من سوختم از تشنگي ، يارب ، چــــه ســــــــازم
	جاري ز جوي ديده ام ، سيـلاب خون اســـت
	درد و غم و اندوه من ، از حد فـــــزون اســـــــت
	در را برويش بستـــه ان شـــــوم ستمگــــــر
	با لعل عطــشان داده جـــــان سبــــــط پيمبـــــــــر
	چون كهــــــربا گشتــــــــه جمــــال دلربايــش
	گشته كمــــان از بار غــــــم ، قــــــــد رسايــــــش
	در نوجواني ، گلشن عمــــرش خــزان شــــد
	حيران و مفتون از غمــش ، پير و جوان شـــــــد
	چون جد مظلومش حسين،لب تشنـه جان داد
	جان را به راه حي سبحــــــــان ، ارمغــــــــان داد
	از دود اهـش ، نيلگــــــون روي فلـــك شــــد
	حال دگرگون ، خاطر جـــــــن و ملــــــــك شــــــــد
	گراز تنش ، از زهر كين ، تاب و توان رفـــت
	جسم حسين ، عـريان و راســــش بر سنان رفـــت
	از خون شــــــريان حسيــــــن و نوجوانــــان
	رنگين شــده صحــــــرا و روي مهـــــــر تابـــــان
	ام المصائب ، دختــــــر زهــــــراي اطهـــــــر
	بگرفــت در بر ، همچــــو جان  ، جســــم بـــــرادر
	گفتا برادر جان ، تويـي نـــــــور دو عينــــــم
	اي سر بريـــــده از قـــــفا ، بيكــــــس حسينــــــــم
	برخيز و فكر زينــــب دور از وطــــــن كــــن
	يـاد از غـــــزالان حرم ، فخــــــر زمــــــــن كـــــن
	جسم لطيفت همچو مصحــف گشتــــه اوراق
	در دامــــن صحــــــرا و بر مــــــــرات خـــــــــلاق
	من ذاكر و مــــــــداح سلطــــــــان عبـــــــادم
	يك قطــــــــره از دريـــــاي احســــــان جــــــــوادم
- جمعه
- 7
- مهر
- 1391
- ساعت
- 15:57
- نوشته شده توسط
- مرتضی پارسائیان

 
                 
                 
  
   
  
  
  
  
  
  
                                 
                                 
                                 
                                 
                                 
                                
 
     
     
     
     
                
                
ارسال دیدگاه