طائر عرشم ولى پر بسته‏ام
ياد دلدارم ولى دلخسته‏ام
آسمانم بى ستاره مانده است
درد من را سوى غربت رانده است
ناله‏ها مانده است در چاه دلم
قاتلى دارم درون منزلم
من رضا را همچو روحى بر تنم
هستى و دارو ندار او منم
ضامن آهو مرا بوسيده است
خنده‏ام را ديده و خنديده است
بر رضا هركس دهد من را قسم
حاجتش را مى‏دهد بى بيش و كم
لاله‏اى در گلشن مولا منم
غصه دار صورت زهرا منم
زهر كين كرده اثر رويم ببين
همچو مادر دست بر پهلو غمين
در ميان حجره‏اى در بسته‏ام
بى قرارم، داغدارم، خسته‏ام
اين طرف يا فاطمه باشد جواد
آن طرف دشمن ز حالش گشته شاد
اين طرف درد و غم و آه و فغان
آن طرف هم دختران كف زنان
كس نباشد بين حجره ياورم
من جوانمرگم، شبيه مادرم
ريشه‏ها را كينه‏ها سوزانده است
جاى آن سيلى به جسمم مانده است
حال كه رو بر اجل آورده‏ام
ياد باباى غريبم كرده‏ام
نيست يك درد آشنا اندر برم
خواهرى نبود كنار پيكرم
تشنه لب در شور و شينم اى خدا
ياد جدّ خود حسينم اى خدا