دوطفلانم حسین.بقربان سرت
مزن تو دست رد.به هست خواهرت
دوتا رزمنده از
تبار جعفر اند
زشیرِ زینب و
زخون ِ حیدراند
حبیبی یا حسین
کنایه دارد این
سخن با چشم تر
نبیند مادرش
زمین خورده پسر
تورا جان حسن
زجان سیرم نکن
جلوی این دوتا
زمین گیرم نکن
حبیبی یا حسین
نمی آیم برون .دگر از خیمه گاه
نبینم اشک تو.میان این سپاه
چرا تو آه ِ غم
زسینه میکِشی
بدان آخر مرا
حسین جان میکُشی
- پنج شنبه
- 28
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:0
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
قاسم نعمتی
ارسال دیدگاه