وای
تا به زمین علم خورد
وای
نظم حرم بهم خورد
وای
وقتی علمدار افتاد
وای
اسارتم رقم خورد
حسین اومد ولی دست خالی
کی میدونه آخه حالم رو
بگو کی رو سر زینب ریخت
داداش خاکستر عالم رو
چه حالیه داری یا مولا
فدای چشمای ناکامت
چی شد تو علقمه کو عباس
چرا خمه داداش اندامت
نگو تموم شد همه چی واویلا
شروع شده اسارتم بسم الله
حالا چکار کنم با این غم
چه جور خبر بدم واویلا
خیال خیمه ها راحت بود
شروع شده عزا بسم الله
۲
وای
پر از غمه وجودت
وای
میلرزه تارو پودت
وای
نگو تو علقمه موند
وای
مولا بود و نبودت
تو تنها اومدی کو عباس
تو این شرایط بحرانی
بهش بگو شاید برگرده
بگه هوا شده طوفانی
منو ببر کنار جسمش
شاید به حرمت من پاشد
بگو که زینب اومد مضطر
نگو که خیمه بی سقا شد
بفهمه زینب اومده پامیشه
همیشه پیش پای من پا میشه
حالا چکار کنم با این غم
چه جور خبر بدم واویلا
خیال خیمه ها راحت بود
شروع شده عزا بسم الله
۳
وای
معجرا رو ببندید
وای
چادرا رو ببندید
وای
پناه خیمه هارفت
وای
چشماتونو ببندید
نبینید این غم آخر رو
عمود خیمشو خوابونده
تا چند دقیقه ی دیگه وای
آتیش حریمشو سوزونده
دارن میکنن اونجا گودال
برای پیکر مولامون
حسین داره میره تو مقتل
دیگه خلاصه شد حرفامون
هنوز چشم به علقمست واویلا
شاید که برگرده بامشک از صحرا
حالا چکار کنم با این غم
چه جور خبر بدم واویلا
خیال خیمه ها راحت بود
شروع شده عزا بسم الله
- جمعه
- 29
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 18:6
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
خادم زینب
ارسال دیدگاه