لطفِ بی انتهای شش ماهه
کرده ما را گدای شش ماهه
وقت حاجت همیشه می افتند
سرفرازان به پای شش ماهه
جانِ شش ماهه شد فدای حسین
جانِ عالم فدای شش ماهه
کاش اگر قسمتم شهادت نیست
جان دهم در عزای شش ماهه
پیرِ هشتاد ساله ای دیدم
زجه میزد برای شش ماهه
روضه اش میشود مجسم با
دیدنِ بچه های شش ماهه
مادری از حرم صدا زد کاش
من بمیرم به جای شش ماهه
بسکه نالیده از عطش دیگر
نا ندارد صدای شش ماهه
مردِ عالم به عده ای نامرد
میزند رو برای شش ماهه
بی هوا تیر بوسه میچیند
از گلو تا قفای شش ماهه
حجمِ تیرِ سه شعبه بیشتر است
از گلوی جدای شش ماهه
- یکشنبه
- 31
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 12:8
- نوشته شده توسط
- امیر روشن ضمیر
- شاعر:
-
محمد حسین ذاکری
ارسال دیدگاه