• جمعه 10 فروردین 03

 مجتبی صمدی شهاب

شعر میلاد حضرت زینب (س) -(وقتش رسیده باز که جلوه گری کنند)

769

وقتش رسیده باز که جلوه گری کنند                  باذات حق دوباره خدا منظری کنند
وقتش رسیده است به معنای واقعی                 باربّ عشق از همگان دلبری کنند
حالا که بوی عشق فضارا گرفته است              وقتش رسیده باز جنون گستری کنند
حجّاربت تراش خداوند عشق ساخت                             یک عدّه هم بنا شده که کافری کنند
یک خواهرآمده که محال است بعد او                زنها شبیه او به کسی خواهری کنند
جائی نمانده است پس از این پیمبران                 تازینب است كار پيام آوري كنند 

شعری پر از معانی ایهام آمده
 پیغمبر ادامه اسلام آمده

باید به این بهانه که اسلام آوریم                         کافر شویم تا که سر انجام آوریم
ازکعبه های سنگ که خیری ندیده ایم                 بیهوده نیست گر کمی ابهام آوریم
ماجلوه خدایی ازاین قوم دیده ایم                         بهتر به این بزرگ که احرام آوریم
هر کس که زینبی است انالحق شعار اوست      
   ما خویش رو به چوبه اعدام آوریم
نامی که نامی است فقط نام زینب است             مارا همین بس اینکه زاو نام آوریم
روزی اشک ما همه از اشک اوست پس               سجده به این حقیقت اطعام آوریم   

  ماآدم بهشتی فردای زینبیم
 رنگ سیاه لشگر غمهای زینبیم 

جایی برای شعر وقلم نیست در برش                    راهی ندارد عقل به در گاه ومحضرش
مکتب نرفته عالمه بی معلم است                        قرآن بیان وعشق بود مشق دفترش
او حقّ مادری به تمام عشیره داشت                          این درس راگرفته زدامان مادرش
سوگند می خورم که گره باز می کند                           یک رشته  ازنخ گره زیر معجرش 
مردانگی زهیبت زینب شکسته شد                        چون او زمان ندیده در اعماق باورش
زنجیره وار ناله زنجیر  این صداست                        هر کس ذلیل گفت به او خاک برسرش

 زینب اسارتش شریان رهایی است
جسمش دمشق ، روح تنش  کربلایی است

معنا نمی دهد که بدون حضور یار                            عنوان کنیم شمّه ای از این بزرگوار
یاد حسین معنی اکمال زینب است                         با هم شو توازن این عشق برقرار
وابستگی این دونفر اتّفاق نیست                              دلداده اند  به یکدگر ازقبل روزگار
با همّتی مضاعف وباروح عاشقی                              کردند در مسیر خداوند اصل کار
خورشید شد برادر واز آسمان نی                                 زد ابر تیره را زرخ آسمان کنار
زینب اسیر گشت ولی زد به قلب کفر                  صدآفرین به این زن و این شورو اقتدار

باید به روح زینب کبری درود گفت
باید برای این همه عزّت سرود گفت

دیدیم با جلال وجودش ندیده را                              خواندیم ازکتاب کمالش شنیده را
بردیم از حضور زمینی روشنش                                فیض مسیرروشن راه سپیده را
داریم از نماز شبش رزق بندگی                          رفتیم از پی اش ره آن سر بریده را
دادیم دل به روضه مستور کو چه ها                         دادند بر جگر غم موی کشیده را
گفتیم می شود که صبوری شود تمام ؟               گفتند شرح طشت وگریبان دریده را
گوییم که چرا نرسد یار تا دگر                                گیرد تقاص عمّه قامت خمیده را

مهدی (عج) ببین که در غم حالات زینبیم
ما سینه چاک روضه ساعات زینبیم

مجتبي صمدي شهاب
                                                                        سروده شب میلاد ۱۳۸۹

  • چهارشنبه
  • 3
  • مهر
  • 1398
  • ساعت
  • 19:13
  • نوشته شده توسط
  • علیرضا گودرزی

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران