بند اول:
دشت کربلا، لبریز از غم شد
بر سرم آخر ، خاک ماتم شد
فرزند زهرا، در دل صحرا
با تیغ اعدا، مهدور الدم شد
روضه میخونم، با دلی محزون
خون به دلها کرد، سنان ملعون
جسم ارباب و ، وقتی خاک کردم
اسمش رو رو قبر، نوشتم با خون
در بیداری، گریه میکردم
خواب میدیدم، گریه می کردم
یاد لبهای ترک خورده
آب میدیدم، گریه می کردم
(یا ثارالله، سید المظلوم
یا ثارالله، سید العطشان)
بند دوم:
خواب فاطمه، آخر شد تعبیر
وقتی که ارباب، از غصه شد پیر
کاروان ما ، شد پذیرایی
با چوب و سنگ و، دشنه و شمشیر
یادم نمیره، شد حرم خیره
طفل شیرخواره، وقتی پرپر زد
حرمله ما رو ، کرده بیچاره
وقتی سه شعبه ش، رو به اصغر زد
من همواره، گریه می کردم
با اشاره، گریه می کردم
هر جا دیدم، طفل شیرخوارو
تو گهواره، گریه می کردم
(یا ثارالله، سید المظلوم
یا ثارالله، سید العطشان)
بند سوم:
ظهر عاشورا، روز ما شب شد
خونِ دل سهمِ، عمه زینب شد
بین قتلگاه، دیدم پادشاه
جسمش پاکوبِ، ده تا مرکب شد
نیزه هایی که، در گلو کردن
پیکر رو با خون ،شستشو کردن
مگه این ماتم، میره از یادم
وقتی اربابو ، پشت و رو کردن
من در هر حال، گریه می کردم
هر ماه از سال، گریه می کردم
کل عمرم، یاد اون دم که
رفتم گودال، گریه می کردم
(یا ثارالله، سید المظلوم
یا ثارالله، سید العطشان)
- پنج شنبه
- 4
- مهر
- 1398
- ساعت
- 16:30
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه