سبک
به یاد سید جواد ذاکر (ره )
رقیه جان رقیه جان رقیه
سندِ قلبم به نام رقیه س
مرغِ دلم جَلدِ بام رقیه س
ای که به دنبال مستیِ روحی
میِ ربانی از جام رقیه س
شفیعِ محشر میشه هر کسی که
یا کنیز یا که غلام رقیه س
طعمِ رهایی از دنیا چشیده
اونیکه اسیر دام رقیه س
غم دنیا با یادش میره از یاد
ولی غم افزا ایام رقیه س
روشن از شمعِ روی بابا در شام
گوشه ی ویرانه شام رقیه س
وقت طوفِ کعبه ی راس بابا
رخت خونینش احرام رقیه س
اگه حقِ مؤمن جنت العلاست
پس معلا زیر گام رقیه س
دخترِ سلطان قلبم رقیه
درِ خونه ی تو کلبم رقیه
بهترین کلام من یا رقیه
سر و کارم همیشه با رقیه
اون زمونی که مدرسه میرفتم
مشق شبم بود آب بابا رقیه
ماه رمضون روزه روضه میشه
میشه برام عطش معنا رقیه
روز عاشورا وقتی تشنه موندی
از تو شرمنده شد سقا رقیه
وقتی هی میگفتی عمو العطش
اشک من میشد کاش دریا رقیه
چی کشیدی وقت غارت که دیدی
سر خلخالت شد دعوا رقیه
چی کشیدی وقتی دیدی رو نیزه
سر بابا دستِ اعدا رقیه
کاش برات میمردم وقتی شنیدم
شدی آواره ی صحرا رقیه
از روی ناقه افتادی و موندی
وسط بیابون تنها رقیه
کشیدی زجر از دست زجرِ نامرد
شده بودی مثل زهرا رقیه
تازیانه میزد حرومی میشد
سپرت زینبِ کبری رقیه
توی روضه هات حس و حالم خوبه
ذاکرِ بی ریات برام محبوبه
- پنج شنبه
- 4
- مهر
- 1398
- ساعت
- 16:52
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه