بیچارگان به دامن تو پر گشاده اند
اعیان ، به خاکبوسی پایت فتاده اند
جز نوکری به درگه میخانه ی شما
کاری بلد نبودم و یادم نداده اند
میخواستم که سر به سرکوی تان دهم
دیدم سرآمدان سر خود هدیه داده اند
خیل عظیم لشکر دلدادگان تو
تنها خراب گشته به یک جرعه باده اند
آنانکه شهره نزد سماواتیان شدند
بر خاک پاک کرب و بلا سر نهاده اند
کانون حسرت همه ی اهل محشرند
آن عده که "باب حسین" ایستاده اند
این ارث خانوادگی دودمان ماست
ما را برای خدمت این خانه زاده اند
مردم اگر جواب سلام مرا دهند
تنها دلیل عزتم این خانواده اند
- یکشنبه
- 7
- مهر
- 1398
- ساعت
- 18:59
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
سید حسین میر عمادی
ارسال دیدگاه