زیدبن ارقم می گوید:در بازار کوفه نشسته بودم،دیدم سرِ مقدس را حمل می کنند.از کنار من که عبور می کردند شنیدم آن سرِ مقدس می گوید:
"[أَمْ حَسِبْتُ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً((سوره کهف_آیه۹))]".
با دیدن این منظره موهای تنم راست شد. گفتم:ای فرزند رسول خدا!به خدا قسم سخن گفتن سرِ بریده تو عجیب تر از داستان اصحاب کهف است.
سرِ مقدس را به بازار صراف ها بردند.آن جا همهمه و سر و صدای مردم،برای خرید و فروش و...زیاد بود.حضرت خواست توجه مردم را به سوی خود جلب کند تا سخنان او را بشنوند،سرفه بلندی کرد.مردم صدای حضرت را شنیدند و دچار ترس و وحشت شدند.چون تا آن زمان شاهد چنین چیزی نبودند.آن گاه سرِ مقدس آیاتی از سوره کهف را قرائت کرد:
"[إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْناهُمْ هُدیً ((سوره کهف_آیه۱۳))][وَ لا تَزِدِ الظَّالِمینَ إِلَّا ضَلالاً((سوره نوح_آیه۲۴))]".
سرِ مبارک حضرت را بالای درختی نصب کردند.همه در اطراف درخت جمع شدند و به نوری که از آن ساطع بود خیره شده بودند.سرِ مقدس این آیه را قرائت کرد:
"[وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ((،سوره شعراء_آیه۲۲۷))]".
?مقتل مقرم،ص۴۰۱_۴۰۲
?خصائص الکبری،ج۲،ص۱۲۵
- سه شنبه
- 9
- مهر
- 1398
- ساعت
- 13:7
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه