خودم هم واقفم که در حریمت کمترین هستم
ولی از این همه آقایی تو شرمگین هستم
ز بسکه لطف تو شامل شده بر این سیه سیما
بوَد این باورم که مستحقّ آفرین هستم
فقط کافیست یک لحظه رهایم سازی ای آقا
وَ خواهی دید صد فرسنگ در زیر زمین هستم
اگر از در مرا بیرون کنی از پنجره آیم
من از بدو ولادت با غم عشقت عجین هستم
به پیشانی من مُهر انا عبدالحسین خورده
به خاک افتاده ی عشقم اگر که مه جبین هستم
طپشهای دلم هر لحظه میگوید حسین جانم
دلم آتشفشان ذکرتان و آتشین هستم
کمال همنشین در من اثر کرد و شدم نوکر
چرا که هر نفس با نوکرانت همنشین هستم
- پنج شنبه
- 11
- مهر
- 1398
- ساعت
- 19:42
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
رضا قاسمی
ارسال دیدگاه