بند اول
به ویرانه خوش آمدی ای نگارم
سرت روی دامان خود میگذارم
تو قرآن بخوان،من برایت بمیرم
که غیر از وصالت تمنا ندارم
ببین حال و روزم خرابه شده منزل من
ببین حال و روزم نشسته غمت بر دل من
ببین حال و روزم که سیلی شده قاتل من
(ای سایه ی،سرم پدر،خوش آمدی
ای خسته از،رنج سفر،خوش آمدی)
بابا حسین
بند دوم
چرا لاله گونه سر همچو ماهت
چرا بر سر نیزه شد جایگاهت
که سنگ جفا زد به پیشانیه تو
که خون میچکد از میان نگاهت
منم زائر تو فدای رخ دلنشینت
منم زائر تو ببوسم سر نازنینت
منم زائر تو بگیرم غبار از جبینت
(تو آمدی،با سر ولی،بی پیکری
چه میشود،با خود مرا، هم ببری)
بابا حسین
بند سوم
چه شبها که با یاد تو گریه کردم
ببین بعدت آواره و کوچه گردم
شدم مثل زهرا و قامت کمانم
کجایی ببینی که کوهی ز دردم
منم دختر تو که رنگ گل ارغوانم
منم دختر تو که لکنت گرفته زبانم
منم دختر تو که ابری شده آسمانم
(پرستوی،مهاجرت،هستم پدر
بشکسته بین،بال مرا،ای همسفر)
بابا حسین
بند چهارم
شدم خسته از درد و رنج زمانه
به تن دارم از کعب نی ها نشانه
به هر جا که نام تو ذکر لبم بود
کتک خوردم و ضربه ی تازیانه
پی تو دویدم به صحرا و خار مغیلان
پی تو دویدم زمین خورده ام در بیابان
پی تو دویدم ترک خورده پایم فراوان
(از ناقه ها،افتاده ام،روی زمین
بر چهره ام،مانده جای،دستی سنگین)
بابا حسین
- سه شنبه
- 16
- مهر
- 1398
- ساعت
- 10:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه