من سید سجادم و پور ثقلین
آئینۀ فتحِ خیبر و بدر و حنین
سرمایۀ نهروان و صفین و جمل
پیغمبر کربلا علی بن حسین
من سِّر نبوت و امامت هستم
من شافعِ عرصۀ قیامت هستم
از بعد شهادت حسین بن علی
مظلوم ترین امام امت هستم
از بعد حسین بد اسیرم کردند
والله جوان بودم و پیرم کردند
آنقدر بما مصیبت و غم دادند
از زندگی و حیات سیرم کردند
در کرب و بلا که غرق خون بود تمام
هفتاد و دو کشته بر زمین ماند و سلام
از گودیِ قتلگاه عبورم دادند
از کوفه که بگذریم هیهات از شام
تا وارد دروازه شامم کردند
انگشت نمای خاص و عامم کردند
چشمان حرامی به حرم، کُشت مرا
از بسکه شدم آب تمامم کردند
دروازه شام محشر کبرا بود
سرهای به نیزه زیر دست و پا بود
آنقدر نظر به پاره معجرها شد
کز غصه، فقط مرگ دعای ما بود
در راه خدا کشته شدن کِی عدم است
ما مرد شهادتیم و این محترم است
آن داغ که همواره مرا دق کُش کرد
این داغ اسیری زنانِ حرم است
عمریست که اشک من چنان باران است
در سینه چهل سال غم یاران است
این گریه و نالۀ چهل سالۀ من
انگار که در تمامیِ دوران است
در گریه شبیه مادرم زهرایم
هم نالۀ و درد زینب کبرایم
تا آمدنِ أجل فقط می گِریم
جان میدهم و منتظر بابایم
- شنبه
- 20
- مهر
- 1398
- ساعت
- 18:18
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
محمود ژولیده
ارسال دیدگاه