چله نشینی زینب(س)
در چله شدم کرببلا باز ببینم
یکدم بروی خاک مزارت بنشینم

گردید روا حاجت من بعد چهل روز
بر خیز وببین زینبت، ای در ثمینم

من بر سر خاک تو وتو خاک برویت
خاکم بسر از اینکه ترا زنده نبینم

چل روز فراق تو مرا سخت گذشته
چل سال شدم پیر وبسی زار وغمینم

هر گاه که گودال بیامد نظر من
خونابه زچشم آمده بر روی جبینم

از بعد تو بر خواهر تو ظلم وجفا شد
شاکی زجفاکاری آن قوم لعینم

حالا که وفا کرده به پیمان تو هستم
آماده ی پیوست به تو کشته ی دینم

شرمنده ز تو هستم اگر نیست رقیه
جان باخته آن نو گل ویرانه نشینم

جان ازتن من کاش در اینجا بدر آید
در آرزوی دفن در این خاک وزمینم

شعر :اسماعیل تقوایی