غيرتوبا كَس نگويم حال زارِخويش را
باتوگويم دردهاي بي شمارخويش را
روزِاول ياس دل پژمردوازغم سوختم
تاخزان ازهجرتوديدم بهار خويش را
عشق توباشدتمام حاصلم كِي ميرسي
تاكنم تقديم تو داروندار خويش را
ميشودكِي تاكنم برپاسرِبازارعشق
همچوميثم در رهِ عشق تودارخويش را
اعتبارم دادي وقدرتورا نشناختم
تاسيَه كردم به غَفلت روزگارخويش را
فرصتي ديگرعطاكن برمنِ شوريده دل
تابيابم ازنگاهت اعتبارخويش را
سوي من بازآ كه ازروزأزل دارم اميد
تادهم دست تومولا اختيارخويش را
ازخدادارم طلب تابعد مرگم ساعتي
زيرِپاي رَخش توبينم مزارخويش را
زنده ميگردم درآنوقتي كه اندازي زلطف
لحظه اي سوي منِ عاصي گذارخويش را
- دوشنبه
- 22
- مهر
- 1398
- ساعت
- 17:56
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
داود تیموری
ارسال دیدگاه