مرغ دل زند پر در هوای صادق
تا شود معزّی در عزای صادق
آه از این مصیبت میکشد زبانه
شعله های آتش از سرای صادق
هر چه که توانست ظلمِ بی امان کرد
بی بهانه خصم بی حیای صادق
قاتلش حیا از مؤمنان ندارد
نه نمی هراسد از خدای صادق
این سخن نفهمید قاتل لعین نیست
مال و جاه دنیا خون بهای صادق
می رسد فغانِ اهلِ خانه بر گوش
از فراق روی دلربای صادق
هر یکی زِ اهلِ خانواده میزد
حرف سوزناکی در رسای صادق
خانه ی امامت را دگر خبر نیست
از حضور گرم و باصفای صادق
خواب کودکانش را نمی نوازد
نیمه شب صدای ربّنای صادق
کوی و برزن شهر با شهادتِ او
شد تهی ز عطر جانفزای صادق
کار اهل علم و معرفت دگر شد
گفتگتن و شنیدن از سخایِ صادق
می شمارد اهل بندگی و تقوی
هر چه خصلت نیک از برای صادق
غرق غم شده هر کس که در مدینه
بوده در حقیقت آشنای صادق
حسرتش به دل ماند آنکه برده بهره
از علوم ناب و پر بهای صادق
بعد از این شهادت دل به کاظمش داد
هر کسی که بوده در ولای صادق
با عمل به حکمِ خالقش مسلمان
میرود به جنّت با لوای صادق
توتیای چشم شیعیان شد امروز
تربت مدینه خاک پای صادق
- دوشنبه
- 22
- مهر
- 1398
- ساعت
- 18:37
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه