هر كه سوز جگر و اشگ روانش دادند
بر سر كوي مناجات امانش دادند
آن كه گرديد نظر كرده صاحب نظران
جلوه حضرت معشوق نشانش دادند
ديده اي را كه مطهر شده با اشك سحر
جام وصلي ز سبوي رمضانش دادند
آن دلي را كه عيارش به خدا خالص شد
نيمه وقت مناجات زبانش دادند
هر كه خود را برساند حرم كرب و بلا
مستقيما زخدا برگ امانش دادند
نوكري را كه ملقب شده بر نام حسين
ظل رحمانيت عرش مكانش دادند
هر كسي در پي سنخيت با يار بود
جگر ژاره از زخم زبانش دادند
عاشقي را كه تعهد به محرم دارد
دلي آشفته و قلبي نگرانش دادند
با سلامي همه عشاق بريزند به هم
ان كه با دست حسين لقمه نانش دادند
آن گلويي كه دم روضه زينب دارد
اثري خاص به لحن سخنانش دادند
قاسم نعمتي
- دوشنبه
- 10
- مهر
- 1391
- ساعت
- 16:55
- نوشته شده توسط
- مرتضی پارسائیان
ارسال دیدگاه