بند اول
دو ماهه گفتیم حسین،خوندیم از یه بی کفن
اجر این دوماهمونه،پیش آقامون حسن
دو ماهه که میسوزیم،پا به پای فاطمه
میخونیم از قتلگاه و،از شهید علقمه
دو ماهه زیر علم هستیم با ذکر اربابمون مستیم
به پارچه مشکیه روضه ها گره خوردیم و دخیل بستیم
دو ماهه هر شب واسه ارباب گرفتاریم و شدیم بی تاب
به یاد گهواره ی خالی میخونیم روضه واسه رباب
دو ماهه که دل پریشونه میخونیم از کنج ویرونه
دلامون مثل دل زینب خدا میدونه که حیرونه
《واویلا آه و واویلتا》
بند دوم
الهی قبول باشه،عزاداریامون همه
مهر تایید بخوره با،دست بی بی فاطمه
شرط تاییدش فقط،گفتنه ذکر حسنه
قبولیه این دو ماهه،دست غریب وطنه
هزار تا حاتم گدای اون غریبه صحن و سرای اون
ایشالله میریم و میسازیم ضریحی زیبا برای اون
یه روز مثه اربعین میریم با پرچمه یا حسن مولا
میشیم مهمونش دو سه روزی با مدد حضرت زهرا
هوای صحن بقیع دارم کبوتر شد این دل زارم
یه عمره که با غم اونجا مثه ابر تیره می بارم
《واویلا آه و واویلتا》
بند سوم
شنیدم تو خونتم،غریب و بی کس بودی
مثه یه دونه کبوتر،اسیر قفس بودی
با مادر تو کوچه ها،رفتی و دم نزدی
دم از اون بی حیا و،سیلی محکم نزدی
نمیگفتی چیزی از اونجا برات شد یه کابوس و رویا
تو سینت موند تا دم آخر آوردیش با لخته خون بالا
تو دیدی معجر کشیدن رو تو دیدی از خواب پریدن رو
تو دیدی اون صورت تار و و رمز و راز ندیدن رو
بمیرم که با حیا بودی فداییه کوچه ها بودی
به بابا از ماجرا چیزی نگفتی و با وفا بودی
《واویلا آه و واویلتا》
- شنبه
- 4
- آبان
- 1398
- ساعت
- 12:25
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه