علت منفعت گریه بر امام حسین(ع)
در هنگام قبض روح مومنین
حضرت در خصوص حدیث مِسمَع که گفت: معذورم از رفتن به کربلا، ولی وقتی که حسین(ع) به خاطرم می آید نمی توانم آب و غذا بخورم.
فرمود: حالا که چنین است حضرت مَلَکُ المَوت را، آبا طاهرین من سفارش می کنند در وقت مرگ تو که قبض روح تو را به سهولت کند.
حالا اینکه شفاعت آن بزرگواران باید در قیامت دستگیر شخص شود و در برزخ نشود و خصوص گریه بر سیدّالشهدا(ع) در برزخ بلکه در احتضار، نفع ببخشد. سببش آن است که در احتضار سیّدالشهدا(ع) طوری شده است که برای احدی نشده است.
در حدیث است که محتضر را نگذارید دست کسی بگذارد بر بدنش؛ زیرا که هر دست گذاشتن مثل شمشیری می باشد که بر او وارد شود. حالا سیدّالشهدا (ع) که محتضر است و چه حالتی دارد که یک هزار و صد و ده شمشیر بر بدن اقدسش رسیده باشد!
ملاحظه کن ببین چه حالت آن حضرت در احتضارش داشت با آن همه زخم تیر و شمشیر و سنگ و نحو آن! بلکه ملاحظه کن چه حال داشت آن محتضر در آن نفس آخر از دست آن زنازاده کافر!
۲۳مجلس سخنرانی های اخلاقی؛ آیت الله حاج شیخ جعفر شوشتری(ره)، ص ۱۳۲
- شنبه
- 4
- آبان
- 1398
- ساعت
- 14:1
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
