#السلام_علیک_یا_امام_حسن_مجتبی ع

جانم فدای سالهای غربتِ تو
بغضِ سکوتِ زخم های تربتِ تو

الحق که تو داری چه دنیای غریبی
عمقِ جگر را می خراشد محنتِ تو

خانه نشینی و غریبی مثلِ بابا
شد سالهای سال سهم و قسمتِ تو

صبرِ تو برنده تر از تیغِ عدو است
بر ظلم و جور بی حد و بی غایتِ تو

صد لعن بر دنیای پستِ آن زمانه
از قصد بشکستند عهد و بیعتِ تو

روحِ امامت غوطه ور در زهرِ کینه
فرجامِ غم شد سهمِ جانِ راحتِ تو

کفرِ زمانه چاره ای جز این ندارد
از کینه برچیند وجودِ نعمتِ تو

با کشتنت هم عاقبت راضی نگردد
باز او اهانتها کند بر ساحتِ تو

تشییعِ تو تکرارِ داغِ کوچه و در
تیر از پیِ تیر آمده بر قامتِ تو

افسوس ای جانِ پیمبر عشقِ زهرا
دشمن نداند قدرِ شان و حرمتِ تو

موجِ غمت احساسِ من را می خراشد
داد از غمِ زخمِ تن پُر جَرحَت تو

گل می کند خونِ دلِ آلِ محمد (ص)
کرببلا تدوینِ راه و حرکتِ تو

حالا تو و این وسعتِ خوانِ کریمت
الطافِ دو عالم همه از برکتِ تو

سردارِ مظلوم ای سپهرت اشکِ زینب
چه روضه ای دارد مزارِ خلوتِ تو

بالِ کبوترها فقط شد سایبانت
اشکِ ستاره میچکد در حسرتِ تو

آهِ تو مانده در گلوی شعرهایم
عالم فدای هر چه درد و غربتِ تو!

#هستی_محرابی ۹۸/۸/۵