بند اول
ای حجت خدا
ماهه هشتم رضا رضا رضا رضا
ای بضعه ی نبی
ای تو حسن القضا رضا رضا رضا
حرمه قشنگه تو آقا
برای همه دارالشفاس
برای فقیرا حجه و
برای ما جای کربلاس
عشقه همه زائراتو
گلدسته گنبد طلاتو
تمومه کفشداریاتو
نداره هیچ جا صفاتو
صفای صحن و سراتو
نوای نقاره هاتو
《آقام آقام یا رضا جان》
?بند دوم
خراسان کربلا
شد کشته از جفا رضا رضا رضا
در بین حجره ای
میزنه دست و پا رضا رضا رضا
میکنه اثر تا زهر کین
آقا میشه نقش بر زمین
صدا میزنه جوادش و
با یه دل محزون و غمین
عباش و رو سر کشیده
از دهنش خون چکیده
رنگ رخ اون پریده
به یاد اون کوچه و در
دلش شده زار و مضطر
به زیر لب میگه مادر
《ای وای امون از غریبی》
?بند سوم
از سوز زهر کین
ماه افتاده زمین ای وای ای وای ای وای
به یاد کربلا
افتاده مه جبین ای وای ای وای ای وای
داره میسوزه از تشنگی
پاره شده از زهر جگرش
روی لبشه ذکر حسین
سرشه رو پای پسرش
افتاده به یاد گودال
جسمی که شد اونجا پامال
میگه حسین میره از حال
آتیش گرفته وجودش
گسسته شد تار و پودش
حسینه ذکره سجودش
《ای وای امون از غریبی》
- دوشنبه
- 6
- آبان
- 1398
- ساعت
- 13:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه