مقصود خداوند ز خلقت عسلش بود
خیرالبشرش آیت ضرب المثلش بود
سرمایه و آرایه و آسایۀ هستی
یعنی که محمد همۀ ماحصلش بود
تصنیف دل آرا و شمیم خوش ایمان
زهرا و علی قافیه های غزلش بود
سر سلسلۀ نور علی نور هدایت
میراث گران مایه و خیرالعملش بود
این سلسله سررشتۀ عشقی ابدی بود
سرمنشا این سلسله روز ازلش بود
این سلسله سرچشمۀ رزق بشری بود
این سلسله سرلوحۀ بین المللش بود
هر رشته خودش سلسله ای بود خدایی
موسی ید و عیسی دم و احمد بدلش بود
هر آیۀ قرآن که به معنا بشکافند
وصفی است که از احمد و اولاد یلش بود
وصفی که شنیدیم به مجموعۀ قرآن
در نقطه بایی است که حداقلش بود
- پنج شنبه
- 30
- آبان
- 1398
- ساعت
- 11:4
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حمید ضیاء یزدی
ارسال دیدگاه