ای آقای عالم.ای بابای زهرا
بشنو بادلی خون.توآوای زهرا
بابای غریبم .بعدتوغریبم
درشهرمدینه.بی یارو حبیبم
واویلا واویلا
بعدتومدینه.دارد فکر آزار
میترسم پدرجان.من از اسم مسمار
لطفت را مدینه.میسازد تلافی
بازوضربه بیند.باضرب قلافی
واویلا واویلا
میگیری به سینه . توجسم حسینم
مثل تو بیاد.اودرشورو شینم
باشد وعده ما.درگودی گودال
بالای تنی که.بی سر گشته پامال
- پنج شنبه
- 21
- آذر
- 1398
- ساعت
- 10:14
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
قاسم نعمتی
ارسال دیدگاه