حالات ایام بستری حضرت زهرا سلام الله علیها

روایت شده آن حضرت بعد از پدرش دستمال مصیبت بر سر بسته در حالتی که جسم او کاهیده شده و رکن او منهدم شده و چشمش گریان بود و سوزش دل او زیاد بود. ساعتی بعد از ساعتی غش می کرد(۱) و می گفت به دو فرزند خود که کجا رفت پدر شما که شما را گرامی می داشت و هر مرتبه ای شما را بلند می کرد؟ کجا رفت پدر شما که از همه مردمان بیشتر به شما مهربان بود و نمی گذاشت روی زمین راه روید؟ و دیگر نمی بینیم او را که این در را بر روی شما باز کند هرگز شما را بر گردن خود سوار کند، چنانچه همیشه این کار را با شما می کرد. 

پس بیمار شد و چهل روز بیماری او طولانی شد. پس ام ایمن و اسما بنت عمیس و علی(ع) را نزد خود خواند و به علی(ع) سه وصیت کرد.

یکی اینکه بعد از او تزویج کند امامه دختر خواهر خود را، برای آنکه اولاد او را دوست می داشت و دیگر آنکه برای او نعشی بگیرد که ملائکه صورت آن را به او نشان داده بودند و صفت آن را برای علی(ع) ذکر کرد و دیگر آنکه به جنازه او حاضر نشوند کسانی که به او ظلم کردند و نگذارند به جنازه او نماز بگزارند احدی از ایشان.

(۱): وَ رُوِیَ أَنَّهَا مَا زَالَتْ بَعْدَ أَبِیهَا مُعَصَّبَةَ الرَّأْسِ نَاحِلَةَ الْجِسْمِ مُنَهَّدَةَ الرُّكنِ بَاكِیَةَ الْعَیْنِ مُحْتَرِقَةَ الْقَلْبِ، یُغْشَى عَلَیْهَا سَاعَةً بَعْدَ سَاعَةٍ

منبع:

- جُنةُ العاصمه؛ در بیان حالات و وقایع بعد از رحلت پیامبر(ص)؛ ص ۶۵۸

- کشف الغمه؛ ج ۲؛ ص ۶۷

- بحارالانوار؛ ج ۲؛ ص ۶۷

- وسائل الشیعه؛ ج ۲؛ ص ۸۸۶

-مناقب ابن شهر آشوب؛ ج ۳؛ ص۳۶۴