بادة مهر تو را تا از ازل من برگرفتم

مست صهبای محبت گشتم و ساغر گرفتم

چشم پوشیدم زعون و جعفر و عباس و قاسم

تا که من شور شهات را به جان در برگفتم

به رضای دوست راضی گشتم و مرگ جوانم

تا که در دامان تسلیمم سراکبر گرفتم

آب را کان بود مهر مادرم بستند بر من

من که از حق اختیار چشمة کوثر گرفتم

با لب تشنه جدا کردند از پیکر سرم را

من که در قدرت ز خورشید فلک افسر گرفتم

دل نبستم جز خدا بر هیچ کس در دارفانی

ز آن سبب دل در دو عالم در ره داور گرفتم

تا شنیدم ناله و زاری زنهای حرم را

راه میدان شهادت با دو چشم تر گرفتم

دادم اندر راه حق انگشتر و انگشت خود را

در عوض از فیض حق از بذل انگشتر گرفتم

در ره فرمان حق از اکبر و اصغر گذشتم

خط آزادی برای خلق در محشر گرفتم

باقی بالله گشتم زین فنا کاندر حقیقت

بادة تلخ از فنا شیرین تر از شکر گرفتم

راجی