در وحدتی که تودة انبوه کثرت است

مستی ما ز بادة شبگیر وحدت است

شالودة سرشت من و سرنوشت حق

دیباچه بر کتاب گرانقدر عزت است

جغد غمش به کاخ وجودم نشسته به

زیرا که جغذ دولت، همای سعادت است

دستم بریده باد که دست بریده­ام

پاکیزه از پلیدی و زنگار بیعت است

گر آفریده گشته بشر از برای مرگ

مردن براه حق و حقیقت فضیلت است

در اجتماع مرده و بر خواب رفته­ای

مرگ عزّت است و زندگی زنده ذلت است

در کوره راه تیره و تاریک آرزو

خونین سرم به نیزه چراغ هدایت است

پاداش این دلیری از جان گذشتگی

در سینه­ام خدنگ، مدال شهامت است

کوتاه کن حماسة مردان پاکباز

هادی اشارتی به سخندان کفایت است

هادی تبریزی