بملتی که مرامش بود مرام حسین

من احترام گذارم باحترام حسین

از آنجهت شده دیوان کربلا دل ما

که افتتاح شده از ازل بنام حسین

هنوز یاد کند قلب عالم امکان

ز ذوالجناح که آمد سوی خیام حسین

هنوز تشنه بگرید چه آب می نوشد

هنوز می شنود گوش و دل پیام حسین

بباغ سروخرامان بخاک و خون میریخت

فتاده چون بزمین سرو خوشخرام حسین

نه چون حسین کسی سجده کرده در عالم

نه کس قیام نموده است چون قیام حسین

امید هست نگارنده را که در محشر

خداش بندة خود داند و غلام حسین

سرگرد نگارنده