علي اي حبيب خداي دل ، شهِ مُلك ارض و سما رضا (ع)
تو جهانِ عشقي و عاشقي به تو مي سزد به خدا رضا
دلِ بيقرار من اوفتد چو كبوتران ِ حرم ، عطش
كه كند طواف ِ مقام ِ تو بچشد سبوي بقا رضا
به كدام معرفت آورم به حضورِ پاكت ارادتي
كه فقير و عاجزم از ادب ، مگر از تو معجزه يا رضا !
تو ابوالعجايبي و عَلَم به جبال ِ عاطفه مي زني
اي امانسراي الهي اش دل ِ كعبه ي فقرا رضا
برو اي رفيق شكسته دل غم راز پيش علي (ع)بگو
كه به یُمنِ مهر و ادب کند همه حاجتِ تو روا رضا
به دو ديده خون بگريسته ز مصيبت ِ پدران ِ خود
چه دلي گداخته از محن به هواي كرب و بلا رضا !
نه مريدِ شيخ زمان ببين نه حريصِ مسند ِ خان نگر
به قواي دولتِ معنوي نگرفته گو كه كجا رضا
تو ارادتي بنما طلب، كرمي كه آهوي بي زبان
شده در پناه محبّتش ز نگاه مست رضا رضا
برسان ز گلرُخم اي صبا هله عطر ناب محمّدي
كه خمار كوي وصالشم چو حَسَن بُوَد به ولا رضا
چه خوشست همدم او شدن به كنار گنبد زردكف
كه به جرعه اي ميِ لعلگون چشدم به قصد جلا رضا
دل خادمان، همه مست بين به ركابِ ساقي ِ ذوالكرم
مي ِ كبريا دهد از وَلا به مجالسِ عرفا رضا
ندهم به عالمي از مَلك دُر ِ ناب ِ مشهد ِ يار كه
بكند نهان ، رُخ ِ شمسْ گون به خفاي زلف ِ طلا رضا
اگر آسمان به تو قهر شد بطلب شفاعت عشق كه
ز دَم ِ رضاعت خود كند به خداي تشنه ثنا رضا
به تمام قدرت حق كه دل ، شده فاتح ِ همه قلب ها
متحيّرم كه ز دست ِ دون نگرفته تيغ چرا رضا!؟
نگر آن مروّت و رحم را به كمالِ علم و فروتني
كه نموده لذ ّت ِ سلطنت ، به فداي زهر ِ قضا رضا
ز چهارده طرف از قضا در ِ ميكده همه باز بين
به یکی مي ِ عرفا دهد به یکی عبير شفا رضا
چه خوشست عالم ِ بي غش آن دل بي رياي قبول را
كه دهد به لطف خدائي اش به دعاي خسته بها رضا
چه كنم كه محرم سرّ حق ز كران به حيرتم آوَ ر َد
شده جانشينِ خدا مگر بنموده كار ِ خدا رضا !
روَد از بَرم دل ِ آتشين سوي بارگاه ِ ابوالجواد
مگر اعتنا بنمايد و كرمي كند به دادا رضا
- پنج شنبه
- 12
- دی
- 1398
- ساعت
- 16:47
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه