دادگاهی که برای محسن علیه‌السلام برپا می‌شود.
فَأَوَّلُ مَنْ يَحْكُمُ فِيهِمَا مُحَسِّنُ بْنُ عَلِيٍّ وَ فِي قَاتِلِهِ ثُمَّ فِي قُنْفُذٍ فَيُؤْتَيَانِ هُوَ وَ صَاحِبُهُ وَ يُضْرَبَانِ بِسِيَاطٍ مِنْ نَارٍ لَوْ وَقَعَ سَوْطٌ مِنْهَا عَلَى الْبِحَارِ لَغَلَتْ مِنْ مَشْرِقِهَا إِلَى مَغْرِبِهَا وَ لَوْ وُضِعَ عَلَى جِبَالِ الدُّنْيَا لَذَابَتْ حَتَّى يَصِيرَ رَمَاداً فَيُضْرِبَانِ بِهَا
اول کسی که درباره‌اش حکم می‌شود، محسن بن علی علیه‌السلام است. سپس قاتل او و قنفذ را می‌آورند و با شلاق‌هایی از آتش می‌زنند؛ به طوری که اگر یک ضربه‌ی آن بر دریاها زده شود از شرق تا غرب آن به جوش می‌آید و اگر بر کوه‌های دنیا گذارده شود، ذوب می‌شود؛ به طوری که خاکستر شود. با چنین تازیانه‌ای آن دو تن را می‌زنند.
منابع:
کامل الزیارات، باب نوادر الزیارات، حدیث ۱۱
برگرفته از کتاب فاطمیه ماثور، حجه الاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۱۶۰
- سه شنبه
- 1
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 15:15
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه