بند اول:
تا کی غصه ی مردم ، واسه کی شدی پاسوز؟
این همسایه ها میگن، یا شب گریه کن یا روز
همیشه تو فکر بابا هستی، وانمود کردی سرپا هستی
دعا کردی همسایه رو اما، خودتم محتاج دعا هستی
جسم تو مادر، داره آب میشه
یک دعا واسه خودت کن ،مستجاب میشه
وااااای(۴)
◾️◾️◾️◾️◾️
بند دوم:
دیدم از در و دیوار، ریختن داخل خونه
بردن تا دم مسجد، بابامو غریبونه
رو زمین افتادی چرا مادر؟ نزدی بابا رو صدا مادر؟
چادرت انگاری شده خونی؟ پهلوهات خورده به کجا مادر؟
پای اون نامرد، روی در رج شد
در یه جوری خورد به دیوار ، میخ در کج شد
وااااای(۴)
◾️◾️◾️◾️◾️
بند سوم:
این روزا کم آوردی، این از رنگ و روت پیداست
بیچاره تر از بابام، تو این شهر خود باباست
تا نفس میکشی مشقت از، دنده های شکسته میبینی
ولی درد خودت میره از یاد، بابا رو دست بسته میبینی
شد حسن محزون، دخترت دق کرد
از نفس افتاد حسینت، بس که هق هق کرد
وااااای(۴)
- شنبه
- 5
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 9:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه