از غربت علی و غم حضرت بتول
باید کشید از دل پر غُصه گاه، آه
نامردها به پهلوی زهرا لگد زدند
وقتی که بود مادر ما پا به ماه، آه
طوری زدند که همه دیدند فاطمه
پهلو شکسته رفت سوی قتلگاه، آه
با چکمه هایشان چقدر این حرامیان
رفتند روی سینه ی ارباب راه، آه
- شنبه
- 12
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 16:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد جواد شیرازی
ارسال دیدگاه