اي کوثر دوم که مشهور است جودت
ظاهر تمام خير و خوبي از وجودت
اي آفرينش را چراغ رهنمائي
سر تا بپا رحمت جواد بن الرضايي
در اين جهان و اين همه لطف و کرامت
جودت قيامت مي کند روز قيامت
بر مصطفي گفتند ابتر کوثرش داد
يک دختر اما از دو عالم بهترش داد
گفتند ابتر بر رضا دادش جوادي
کز او گرامي تر به عالم کس نزادي
وقتي بر آيد دست جود از آستينش
گوهر فشاند در يسار و در يمينش
تنها نه او بر دوستان گوهر ببخشد
بر دشمن سر سخت خود هم زر ببخشد
گلبرگ زهرا و نشان ز آن لاله دارد
در کودکي از داغ مادر ناله دارد
گفت آن دو را از قبر بيرون مي کشانم
من انتقام از قاتلانش مي ستانم
هرگز گدا نوميد زين در نگردد
وز درگه او دست خالي بر نگردد
مولاي ما اينک تو را خوانيم ما هم
کز دست غم سر در گريبانيم ما هم
دل مرده ايم آب حياتي بخش ما را
وز محبس غمها نجاتي بخش ما را
آنان که بنشاندند بر دل داغ ما را
بر روي ما بستند راه کربلا را
قلبي که دلها را ز غم بشکست ، بشکن
دستي که راه کربلا را بست بشکن