مِحوَرِ آل عبا زهراي اطهرآمده
آنكه شدهم كُفوِ اوساقيِ كوثرآمده
بانويي در رُتبه باحيدر برابرآمده
روح مابِين دوپهلوي پيمبرآمده
دختري كو رانبي خوانده است مادرآمده
كوثراست ودرجواب حرف اَبترآمده
آسمانهاوزمين غرق سرورونورشد
چشم دشمن زين ولادت ازحسادت كورشد
ازجنان بهرخديجه ياروهمتا ميرسد
ازسمافوج ملك تا نزد زهراميرسد
زاَمرحق انسيت الحورابه طاهاميرسد
آمدآن بانوكه الطافش به دنياميرسد
اوكه بامِهرش رسدهستي به معناميرسد
هست عالم قطره وداردبه درياميرسد
خواجهٔ لَولاك باباوخريدارش خداست
اُمّ سادات وحسابش ازهمه هستي جداست
يك جهان دائم به اوعرض ارادت ميكند
روزمحشرباقيام خودقيامت ميكند
خلق راتاجنت المأوا هدايت ميكند
برمحبان گنهكارش عنايت ميكند
بسكه ازشيعه درآن ساعت شفاعت ميكند
مُنكران خويش راغرق خجالت ميكند
باتماشاي حسينش ناله اي سرميدهد
اذن اشك وشور رابراهل محشرميدهد
- دوشنبه
- 14
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 11:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
داود تیموری
ارسال دیدگاه