بسوزم از جفاي همسر و زهر جفا مادر
شرر افكنده زهر كينه از سر تا بپا مادر
جوادم من كه بر هر درد بي درمان دوايم من
ولي درد مرا گويا نمي باشد دوا مادر
تو از ضرب لگد افتاده اي از پا وليكن من
ميان حجره ي در بسته افتادم زپا مادر
ندارم وقت جان دادن كسي را بهر امدادم
ولي تو فضه را بهر كمك كردي صدا مادر
تو را از ضرب در كشت و مرا از ضرب كين دشمن
بگيرد داد ما را از عدوي ما خدا مادر
- دوشنبه
- 17
- مهر
- 1391
- ساعت
- 3:36
- نوشته شده توسط
- مرتضی پارسائیان
ارسال دیدگاه