اي وجودت حيات‌بخش وجود
سائل درگهت كرامت و جود
مظهر كامل امام رضا
آفتاب دل امام رضا
قبلة حاجت همه، حرمت
دشمن و دوست سائل كرمت
ماه، آيينه‌دار طلعت تو
رخ شمس‌الشموس صورت تو
آية هشت سورة نوري
به جوادالائمه مشهوري
خلف پاك مرتضايي تو
كوثر حضرت رضايي تو
ملك و جن و انس مهمانت
دو جهانی نشسته بر خوانت
كاظمينت درون سينة ما است
نجف و مكّه و مدينة ما است
تو جوادي و ما گداي توئيم
هر چه هستيم خاك پاي توئيم
لطف تو، عجز ما، بود معلوم
هر دو هستيم لازم و ملزوم
كرم و جود تا ادا گردد
هر جوادي پي گدا گردد
من اگر در گدائيم كاهل
تو به جود و كرامتي كامل
تو محمد ، علي است ابن و ابت
كنيه ابن الرضا ، تقي لقبت
تو گلي و وجود گلخانه
اي به ريحانه روح و ريحانه
رنگ رخسار مرتضي داري
نقش گلبوسة رضا داري
پدرت گفت نازنين پسرم
اي فداي تو مادر و پدرم
پدران تو برترين پدران
پسران تو بهترين پسران
يم جود و فتوّت ايد همه
اهلبيت نبوّت ايد همه
دلتان بحر بي كرانة علم
كيست غير از شما خزانة علم؟
معدن خير و مظهر خيريد
اول خير و آخر خيريد
ابر باريده با ولاي شما
خلق خلقت بود براي شما
همگي باب‌هاي ايمانيد
امناي خداي رحمانيد
تا صف حشر اصل هر كرميد
ركن اركان و قادَةُ الاُمَم ايد
علم‌ها قطره و تو دريايي
عالمی بنده و تو مولايي
دو جهان ذرّه و تو خورشيدي
كه به قلب همه درخشيدي
پيش علم تو علم عالم چيست؟
در حضور تو پور اكثم كيست؟
تو به بزم سخن تكلم كن
تو به روي رضا تبسم كن
نفس حلم زنده از سخنت
بوسة علم بر لب و دهنت
يك كلام تو صد سپهر كمال
يك سؤال تو سي هزار سؤال
تو دهي، اي كرم گداي درت
حِرز مادر، به قاتل پدرت
اي خجل گشته دشمن از كرمت
اي مسيحا نيازمند دمت
تو كه در هر دلي حرم داري
تو كه با دشمنت كرم داري
تو كه بر خشم خصم مي‌خندي
به روي دوست در نمي‌بندي
اَنت بابُ المراد ادركني
يا امام جواد ادركني
سيّدي ميثم ام قبولم كن
خاك ذريّة رسولم كن