اي پناه تمام خلق جواد
از ولادت امام خلق جواد
نجل موسي و نخل طور تويي
گوهر هشت بحر نور تويي
صدف چار گوهر پاکي
در زمين هم چراغ افلاکي
همه ي هستي امام رضا
از تو بگرفته احترام رضا
کيستي تو عزيز زهرايي
تو جواد الائمه ي مايي
فضل، يک جلوه از فضائل تو
جود، مهري به دست سائل تو
هم خدا از عبادتت خورسند
هم رضا از ولادتت خورسند
سه علي را تو آيت نوري
در امامان به جود مشهوري
اي خيال تو شمع محفل من
کاظمين تو قبله ي دل من
قبر تو کعبه ي مکرر ماست
حرمت کربلاي ديگر ماست
مظهر جود ذات لم يزلي
سيدي يا محمد بن علي
سفره ي جود توست کل وجود
از وجودت وجود يافته جود
همه ي علم، حرفي از دهنت
فقه، در گاهواره هم سخنت
کل قرآن دليل منطق توست
پور اکثم ذليل منطق توست
پشت مأمون به عزت تو شکست
ماهي کوچکت گرفت به دست
گفت اي با خبر ز سر قضا
گل نو رسته ي امام رضا
دور يک راز بسته انگشتم
تو عيان کن که چيست در مشتم
در جوابش دُر از دهن سفتي
خنده بر لب زدي چنين گفتي
که به امر خداي حي قدير
آب دريا چو مي شود تبخير
ابر با خويش از دل دريا
ماهي کوچکي برد به هوا
شه به اوج فضا فرستد باز
باز، در ابر مي کند پرواز
از براي شکار آن ماهي
در دل ابرها شود راهي
چون کند صيد و آورد همراه
مي گذارد درست در کف شاه
پادشاه از پي حقيقت حق
مي کند امتحان ز حجت حق
ما ز کل امور آگاهيم
در حقيقت خليفه اللّهيم
عالمي را به پيش مي بينيم
چون کف دست خويش مي بينيم
وارث کل انبيا مائيم
حافظ سر کبريا مائيم
علم غيب خدا به سينه ي ماست
ورتضاکم لغيبه گوياست
رکن توحيد ز ابتدا مائيم
مخزن حکمت خدا مائيم
نور، يک جلوه از رسالت ماست
کلّ تطهير در جلالت ماست
فضل، يک خوشه از کرامت ماست
علم، يک جلوه از ولايت ماست
ما ز آغاز حجّت اللّهيم
تا قيامت بقيّه اللّهيم
اي به خاک تو کرده جود، سجود
بنده ي جود تو تمام وجود
من کي ام خاک خاک پاي توأم
سائلم سائل گداي توأم
پا از اين آستان برون ننهم
اين سمت را به سلطنت ندهم
دوستي تو دين و دِين من است
همه جا صحن کاظمين من است
به دل پاره پاره ات سوگند
به غم بي شماره ات سوگند
به سنين جواني ات سوگند
به بهار خزاني ات سوگند
به حريم رواق و تربت تو
به دعا و به اشک غربت تو
گرچه سرتا به پا همه گنهم
يابن زهرا گداي يک نگهم
هر چه ام همدم شما هستم
هر که ام «ميثم» شما هستم
بنده ام بنده ي گنه کارم
از دو عالم فقط تو را دارم
رفته عمرم به باد ادرکني
يا امام جواد ادرکني