خورشید ولایت به جهان جلوه زنان شد
نوری که ز ابصارنهان بود عیان شد
ای دل نفس باد صبا مشک فشان شد
.
.
درسیزده ماه رجب ماه عبادت
ماهی که رسد جمله عبادت به اجابت
تابنده شد ازبرج شرف مهرهدایت
در پردۀ خجلت مه و خورشید نهان شد
.
.
تا دیده گشاید به جهان علّت کعبه
افزوده شود برشرف و شوکت کعبه
زیبنده بُود گویم اگر حرمت کعبه
واجب بخلایق ز سوی خالق از آن شد
.
.
مستانه بگویم من اگر مدحت حیدر
منعم منما من نشناسم ره دیگر
مستم زمی عشق علی ساقی کوثر
زین باده مرا عیش و طرب مونس جان شد
.
.
بر گلشن توحید گل سرسبد آمد
ازبنت اسد بیشۀ دین را اسدآمد
میزان عمل منبع علم و خرد آمد
از کعبه برون آمد و خود حافظ آن شد
.
.
حیران همه این طفل عجب نو گل زیباست
اعما نشود چشم گشاید چه دل آراست
ابروی کشیده لب و صورت همه برجاست
بوطالب از این قصّه بشدت نگران شد
.
.
دادند علی را چو ب رآغوش پیمبر
از غیب ندا آمده بر گوش پیمبر
یکروز نهد پا علی بر دوش پیمبر
بگشود دو چشم و رخ احمد نگران شد
.
.
هرکس که علی را ولی خویش نداند
در ظلمت مُطلق اَبَدُ الدَّهر بماند
آزادی دوزخ ز یدالله نستاند
ایوای بر این کور دلان نور نهان شد
.
.
«اشکی» سفرمکه تو را لطف خدا بود
درماه رجب روز ولادت چه صفا بود
مداح «شربیانی» و جمع رفقا بود
تو گفتی او خواند همه شاد کنان شد
.