ای طلوع بهار چشمانت،
فصل لبخندهای بی‌پایان
درک یک لحظه از تبسم تو،
دردهای نگفته را درمان

تا تو هستی همیشه می‌بایست،
از زمین روی ماه را بوسید
می‌شود با تو نور را حس کرد،
می‌توان با تو عشق را فهمید

مهربان! مثل دست‌های خدا،
دست تو سایۀ سرم بوده
همه‌جا گفته‌ام: نفس زدنم،
با دعاهای مادرم بوده

به تو نزدیک می‌شوم با شعر،
دست‌های مرا دوباره بگیر
ای سرود بلند شاعری‌ام!
بیت‌های کمِ مرا بپذیر