چشامو میدوزم به در که مادرم بیاد
با جرعه آبی مادرم بالا سرم بیاد
سیاهی میره چشم من شبیه اون روزا
که مادرم سیاهی رفت چشاش توکوچه ها
پرم شکسته و شبیه مادرم شدم
چقد شبیه اون آقای بی حرم شدم
همونی که با مادرش میون کوچه ها
خمیده شد قدش منم کمون و خم شدم
حالا میفهمم اون غمای روز آخرو
نفس نفس زدن ها و سکوت مادرو
حالا میفهمم اون قد خمیده ای رو که
میشست باگوشه چادرش خونای رو درو
واویلا یازهرا
2
نفس تو حنجرم شکسته و پرم شکست
دلم شبیه استخون مادرم شکست
میریزه خون از این جگر به یاد مادرم
میون گریه ناله های آخرم شکست
حسن بیا که داره میره نای آخرم
داره میلرزه از جفا تموم پیکرم
بیا برس بداد من نگاه آخره
چقد شبیه لحظه های درد حیدرم
بیا برس بداد ناله های من بیا
میسوزونه دل منو چه بی سر و صدا
همون شراره های زهری که شکست منو
نشونده سینه ی منو میون شعله ها
واویلا یا زهرا
3
اگرچه از جفا و کینه خون جگرشدم
شبیه مجتبی اسیر دردسر شدم
اگرچه از مدینه خیلی زار و دلخورم
شبیه اون دری که سوخته شعله ور شدم
ولی نمیسوزه جلو چشام یه چادری
کسی نمیزنه جلوم سیلی به مادری
نمیشکنه یه گوشواره جلو چشای من
نمیشه خم جلو چشام قد صنوبری
اسیری بعد من نمیره خوبه خواهرم
نمیزنن جلو چشام سیلی به دخترم
با سنگ و چوب و با عصا منو نمیزنن
خداروشکر نمیره روی نیزه ها سرم
واویلا یا زهرا
- شنبه
- 3
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 9:39
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
خادم زینب
ارسال دیدگاه