?#نذر_شهادت_امام_هادی_ع?

هادیِ ما که لبش بوی هدایت می دهد
هر دَمش در جامعه طعمِ زیارت می دهد

هادیِ ما هر سلامِ عشقِ او در جامعه
عاشقانش را چنان درسِ ولایت می دهد

زائرانش خوب می دانند که دامانِ او
هر که آید بر توسل زود حاجت می دهد

نور هست و آسمانش جلوه ای جز نور نیست
گر چه صحنِ با صفایش بوی غربت می دهد

کاش دشمن هم به اعجازش کمی امید داشت
اینکه هر تارِ عبایش عطرِ جنت می دهد

بس که تلخ و ناگوار است این بلا بر شیعیان
سینه را این داغ بر تیغِ جراحت می دهد

می رود نخلِ ولا با زهرِ کین امّا ز عشق
عالمی را مژده ی شورِ شهادت می دهد

نورِ او در چهره ی عالم نخواهد شد خموش
داغِ تلخش سینه را گر چه ملالت می دهد

این مصیبت قلبِ جدّش را مکدر کرده است
بشکند دستی چنین مزدِ رسالت می دهد

شالِ غم بر سر کن و بر پا نما شورِ عزا
قطره اشکِ روضه اش اجرِ شفاعت می دهد

باید از داغِ غمِ آقای مظلومان گریست
او که مزد گریه را بر شیعه راحت می دهد

سامرا یادآورِ کرببلای غربت است
هر کجای شهرِ او بوی مصیبت می دهد

سوختی از زهرِ کین راست ولی بر نی نرفت
این فقط ما را کمی صبر و صلابت می دهد

تل و گودال و رقیه چشم سوی علقمه
اشکِ مژگانش عمو را چه خجالت میدهد!

#زیارت_جامعه_کبیره_کلام_نور
#هستی_محرابی_چهارشنبه ۹۸/۱۲/۷