دلشوره و دلواپسی تقدیرمان شد
فصلِ غم انگیزِ خزان تصویرمان شد
این عمرِ بی حاصل که با ترفندِ ابلیس
صرف ِ بلاتکلیفی و تحقیرمان شد
روز ازل «قالوا بلی» را دیر گفتیم
تردید! بی شک باعثِ تأخیرمان شد
آخر-زمانی بودنِ ما؛ دقّ مان داد
جامانده هایِ منتظر؛ تفسیرمان شد
گمراهه رفتیم و بد و بیراه گفتیم
شیطان نشست و عاشق ِ تقصیرمان شد
گفتیم امشب را نمازِ شب بخوانیم
در خوابِ غفلت گم شدیم و دیرمان شد
ایکاش سبک ِ زندگیمان بندگی بود
سوءتفاهم باعثِ تغییرمان شد
آنقدر با عصیان صفا کردیم تا که...
درد و بلا آخر گریبانگیرمان شد!*
*«قال علی(ع): لا یأمَنُ البَیاتَ مَنْ عَمِلَ السَّیئاتِ
حضرت علی(ع): آنکه مرتکب گناهانی شده است از بلائی ناگهان و شبگیر نباید ایمن باشد»
اصول كافى،ج۲، كتاب ايمان و كفر،حديث ۲۴۲۵
- یکشنبه
- 11
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 18:47
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه