نَحنُ النّائِحات عَلى اَخینا
نَحنُ الباکیات عَلى اَبینا
نَحنُ السّائرات عَلَى المَطایا
نحنُ الصّابرات عَلَى البلایا*
آروم آروم، خانوم، ام‌کلثوم
روضه‌خونه واسه شاه مظلوم۲
تُو غربت مدینه، ذکر لبش همینه
ای بی‌کفن حسینم، دور از وطن حسینم
...................................
گریه می‌کنه چه گریه‌هایی
می‌سوزه از این غم جدایی
برپا می‌کنه چه کربلایی
ناله می‌زنه: حسین کجایی
تا جون داره، چشماش خون می‌باره
واسه عباس، اکبر یا شیرخواره۲
بانوی قدخمیده، با قلب داغدیده
میگه غریب حسینم، شیب‌الخضیب حسینم
...................................
دیده کوچه‌ی پُر ازدحامو
دیده روضه‌ی سه‌تا امامو
دیده کربلا، کوفه و شامو
میگه: گوش کنید مرثیه‌هامو
هِی داغ دیدیم، طعنه هم می‌شنیدیم
تازه داغِ حیدر رو فهمیدیم۲
گفتم تُو اوج غم‌ها، واسه تسلّیِ ما
ای غرق خون حسینم، قرآن بخون حسینم
#حمید_رمی
*فرازهایی از مرثیه حضرت ام‌کلثوم سلام‌الله علیها هنگام بازگشت به مدینه پس از واقعه کربلا، کوفه و شام.
ترجمه: "ما نوحه‌کنندگان بر برادرمان، و گریه‌کنندگان بر پدرمان، و سفرکنندگانِ بر شتران بی‌جهاز، و صبرکنندگان بر مصائب هستیم" (ریاحین‌الشریعه، ج۳، ص۲۵۵)
- دوشنبه
- 12
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 19:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حمید رمی
ارسال دیدگاه