اول ماه رجب، عالم درخشان می‌شود
کهکشان تا کهکشان آیینه بندان می‌شود
غنچه‌ای گل می‌کند، از بوستان مصطفیٰ
کز شمیمش رَشکِ گل‌های بهاران می‌شود
مِهر تابان ولایت، تابد از جَیب فلَق...
کز درخشان ماهِ رویش ماه، پنهان می‌شود
کیست این ماهِ جهانتاب و فروزان ولا
کز طلوعش ظلمت عالم درخشان می‌شود؟
حضرت باقر، امام پنجمین کز منطقش...
راهب نصرانی از حیرت، مسلمان می‌شود
مالک المُلک علوم دهر و سرّ کائنات
موشکافِ جملهٔ احکام قرآن می‌شود
برترین دانشور عالَم که باشد بی بدیل
نزد او درمانده چون طفل دبستان می‌شود
هر سؤالی را دهد پاسخ ز اسرار جهان
کز فصاحت، مثنوی‌های فراوان می‌شود
کاخ جهل و برج عِصیان و بنای ارتداد...
از نسیم دانشش از پایه، ویران می‌شود
هر که دارد شبهه‌ای در راز مکنونات دهر
از کلامش مورد ایمان و ایقان می‌شود
آنکه باشد دردمند دانش و جویای علم
در کلاس درس او بی پرده درمان می‌شود
آنکه سر ساید به خاک مکتب جانپرورش
ذرّه‌ای باشد اگر خورشیدِ تابان می‌شود
گر بنوشد قطره‌ای از بحر علم و منطقش
ناخدای کشتی دریای عرفان می‌شود
گرچه او بی بارگاه است و ندارد قبّه‌ای
خاک کویش قبله‌گاه اهل ایمان می‌شود
هرچه میخواهی بخواه از آن امام راستین
کاو شفیع شیعیان در روز میزان می‌شود
جنس کم را مشتری، بسیار می‌گردد ولی
آنچه بسیار است در بازار، ارزان می‌شود
لاجرم کوتاه دارم شعر خود در این مقال
کز فزونی‌ها مخاطب، رویگردان می‌شود
(ساقیِ) میخانهٔ علم است و عرفان و حِکم
طبع ما از جام عرفانش دوچندان می‌شود
- یکشنبه
- 18
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 12:23
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمدرضا شمس
ارسال دیدگاه