باصورت افتادی رخت رنگین کمان شد
گریان زخم صورت تو آسمان شد
وقتی زمین خوردی کنار جسم بی سر
خنده نصیب خولی و شمر و سنان شد
از سر گذشتی در پی انگشتری تو
خنده زنان گفتند سهم ساربان شد
حالا تو بودی و تن بی سر بمیرم
روی سرت پاهای قاتل سایه بان شد
وقتی تو را با تازیانه دور کردند
سنگ ستم روی سرت بوسه زنان شد
بزم شراب اشقیا رفتی و دیدی
سهم لب چاک حسینت خیزران شد
بر لب زدی تا پاره شد لبهای خشکت
هر شب زدی تا پاره شد لبهای خشکت...
- سه شنبه
- 20
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 10:3
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد حبیب زاده
ارسال دیدگاه