ما را نسیم عاشقی صحرا کشانده
چون قطره ای که جانب دریا کشانده
چون ذره ی گرد و غباریم و هوایت
ما را به سوی آسمان بالا کشانده
این بلبل شیدای دل را جانب باغ
یک غنچه ی نورسته ی زیبا کشانده
شوق تماشا و نگاه و گوشه چشمت
ما را به سوی دلبری یکتا کشانده
با ذکر تو حال دل مستان سجود است
آن سجده ای که عشق را این جا کشانده
در سجده ای که عاشقان را سرنوشت است
خاک کف محراب تو خاک بهشت است
خورشید را بی روی تو باور نداریم
جز روشنای چهره ات یاور نداریم
مهتاب را در برق چشمان تو دیدیم
از چشمه ی چشم تو زیباتر ندیدیم
گر پیش پای ما بریزد صد ستاره
ما جز نگاه لطف تو اختر نداریم
روز جزا که سایه غیر از لطف تو نیست
جز سایه ی مهر تو را بر سر نداریم
در روز محشر بی پناهیم و پناهی
جز عشق آل حضرتِ حیدر نداریم
در شهر عشقیم و در آن جا در پناهیم
از شهربانوی مدینه هدیه خواهیم
از حُسن رخسارت بهار آباد داریم
دلدار و با یاد تو قلبی شاد داریم
عمری است بر حُسن جمال تو اسیریم
در این اسارت ما دلی آزاد داریم
پیش از ولادت بلکه پیش از خلقت ما
مِهر تو بوده کنج دل تا یاد داریم
از عالم ذَر عاشقت بودیم و هر دم
با نعره ی مستانه ای فریاد داریم
گر چه تهی دستیم اما خوش به آنیم
ما عشق تو یا حضرت سجاد داریم
ذکر سجود عاشقان روی لب ماست
نور وجودت روشنایی شب ماست
ای بر سجود تو خدا کرده مباهات
عشق تو داردلحظه ی ناب مناجات
تو همنشین حلقه ی ذکر اِلهی
گویا که هر شب با خدا داری ملاقات
از انعکاس نور رویت وقت سجده
ذرات عالم گشته از نور رُخَت مات
خود کعبه ای و بسته ای احرام در حج
سجده گه تو با خدایت بوده میقات
مانند زهرا لیلة القدری و بی شک
درک وجود و قدر تو وَاللهِ هیهات
تنها نه ذکر روح زیبای سجود است
که بودن تو علت بود و نبود است
بی تو عبادت هیچ زیبایی نمی داشت
قلب و دلی حالات شیدایی نمی داشت
گر لحظه های سجده ات هرگز نمی بود
محراب صحنه ی تماشایی نمی داشت
بی جرعه های ناب صهبای نمازت
روح نماز این گونه زیبایی نمی داشت
گر خاک پایت را نمی زد بوسه جبریل
بال و پری تا عرش اعلایی نمی داشت
بی تو و بی عمه ی سادات ای گل من
کرب و بلا راویِ زهرایی نمی داشت
نام تو ذکر جمله اهل عالمین است
عشق همه عالم علی بن الحسین است
- یکشنبه
- 10
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 18:38
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد مبشری
ارسال دیدگاه