سلام ای زاده ی حیدر سلام ای ماه دل آرا
الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها
دمِ میخانه بنشستم اگرچه غافل و پستم
ولی من نوکرت هستم نگاهی کن بر این شیدا
اگرچه روسیاهم من اگر چه بی پناهم من
ولی دل بر شما بستم پناه من تویی آقا
قمر خوانده شدی اما شده خورشید محتاجت
ز صورت پرده برداری کسوفی میشود پیدا
دخیلت خیل آدم شد گدایت پور مریم شد
توسل کرده اند امشب به تو حتی مسیحی ها
فدای مادرت گردد همه ذریه ی شیعه
خدا داند که در دنیا ندارد مادرت همتا
چه فخری برتر از این که شدی ماه بنی هاشم
تو را ام البنین مادر تو را حیدر شده بابا
سه ساله بر تو می نازد سکینه بر تو می بالد
درون کربلا بودی پناه زینب کبری
ابوفاضل شدی چون مادرت ام الفضائل شد
جز آن مادر چنین طفلی نزاده مادرِ دنیا
همینکه مرتضی چشمش به دستان تو افتاده
زده بوسه به دستانت شده راز مگو حاشا
قیامت در صف محشر یقینا حضرت مادر
به دستان جدای تو شفاعت می کند ما را
دخیلک یا ابو فاضل تصدق کن بر این سائل
هوای کربلا دارم در این ساعات و این شبها
آه از آندم که حسین، در برِ عباس آید
خبرِ خم شدنِ دلبرِ عباس آید
نالۀ أدرک أخایش که به خیمه برسد
الوداعِ نفَس آخر عباس آید
تیر باران که شود زانسوی نخلستانها
بُغضِ دشمن به همه پیکر عباس آید
چونکه از هلهلۀ خصم صدا می پیچد
غم عالم به دل مضطر عباس آید
وای از آندم که غم غربت زینب برسد
فکر بی معحری اش در سر عباس آید
خیمه غارت شود و حرمت آن می شکند
بر سرِ نیزۀ دشمن سر عباس آید
شاعر:مهدی علی قاسمی
- پنج شنبه
- 14
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 1:47
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
ارسال دیدگاه