شعر یعنی ردیف و وزن و خیال
شعر یعنی پلی برای وصال
شعر یعنی ترنمی پر شور
قالبی از صفا و صدق و شعور
شعر یعنی نَمی ز علم لدن
فاعِلاتُن مَفاعِلُن فَعَلُن
شعر خوب است پر بها باشد
مدحت آل مصطفی باشد
شعر اگر شعر اهل بیت شود
شاعرش دعبل و کمیت شود
شعر اگر شعر اهل بیت شود
تیر غیب است و "اِذْ رَمَیْت" شود
شعر اگر شعر اهل بیت شود
بیت در بیت شاه بیت شود
شعر اگر شعر اهل بیت شود
بیت آن در بهشت بیت شود
شعر اگر بی علی بیان گردد
حیف وقتی که صرف آن گردد
همه ی خاندان او ولیَ اند
اکبر و اصغرش همه علی اند
دست ما بر قماط اصغرشان
سر ما زیر پای اکبرشان
زلف مشکین اکبرش عشق است
تار قنداق اصغرش عشق است
چشم اگر هست چشم اکبر اوست
حُسن اگر هست حُسن اصغر اوست
اصغرش آبروی اکبر ها ست
من چه گویم از اکبرش که چه هاست
چون نبی متصف به خلق عظیم
چون علی صاحب کلام و حکیم
آسمان خاک راهت ای اکبر
مهر در روی ماهت ای اکبر
نَقل شیرین میان انجمنی
همچو جدت علی، ابالحسنی
هر که در خاندان پیغمبر
تنگ می شد دلش بر آن رهبر
می نشست و تو را نظر می کرد
باز یاد پیامبر می کرد
ای به مدح تو دشمنت گویا
این شنیدم معاویه، گویا
پرسشی کرد و پاسخش را خواست
که چه کس لایق خلافت ماست؟
چاپلوسان تخت و تاج بسی
همه گفتند جز تو نیست کسی
باز آن ناخلیفه گفت سخن
که ای سفیهان ابله و کودن
لایق تخت و تاج پیغمبر
هیچ کس نیست جز علی اکبر
ای اسیر کلام تو دشمن
معترف بر مقام تو دشمن
پیش تو آنچه که سعادت بود
بهترین فیض ها شهادت بود
جان فدایت که محترم بودی
اولین کشته حرم بودی
اولین کشته بنی هاشم
تشنه لب در تهاجم ظالم
تشنه لب در جهاد کوشیدی
کوثر از دست دوست نوشیدی
السلام علی‌‌‌‌ٰ علی اکبر
حضرت عشق یا علی اکبر
عشق را ابتدا علی اکبر
حُسن را انتها علی اکبر
اَشهدُ لااله الا الله
جلوه بگرفت با علی اکبر
نور "الله اکبر" آمده است
از سوی عرش تا علی اکبر
خون آبروی او وادی طف
شاهد کربلا علی اکبر
اربا اربا شدن مدالی شد
رفت پایین پا علی اکبر
رو به سمت حرم بایست به او
السلام علی الحسین بگو
در سلام زیارت عاشور
سه سلام است بر تو ای همه نور
تا سلام امام می گوییم
بعد بر تو سلام می گوییم
هم تو زینب فزای اولادی
هم در اصحاب جزء اوتادی
ای جمالت نشانه ی ازلی
منطق احمدی و نطق علی
پسر ارشد حسین تویی
علی و احمد حسین تویی
استقامت به قامتت بسته
چشم ما بر کرامتت بسته
الگوی زندگانیم شده ای
آبروی جوانیم شده ای
ای جوان حسین ممنونم
تا ازل بر حسین مدیونم
لطف ارباب انتخابم کرد
مست از این حسن انتسابم کرد
در جوانی چو گُل جوانه زدم
سر به این کویِ عاشقانه زدم
عشق در چشم من فقط ارباب
روحِ در پیرهن فقط ارباب
آب اینجاست در سراب مرو
در پی عکس بازتاب مرو
هر کسی گفت عاشقی دارد
یا دل عشق لایقی دارد
هر کسی گفت دوستت دارم
در دلم عکسی از تو بگذارم
هر کسی گفت عاشقم با تو
از همه خلق فارغم با تو
هر کسی ادعای عرفان داشت
گر چه بر جهل خویش ایمان داشت
همه را جمع کن نصیحت کن
همه را بر حسین دعوت کن
عشق و عرفان فقط حسین حسین
دین و ایمان فقط حسین حسین
شور و مستی فقط حسین حسین
حق پرستی فقط حسین حسین
مظهر لایزال رحمت اوست
بهترین چشمه ی محبت اوست
- جمعه
- 15
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 16:41
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
سید روح اله موید
ارسال دیدگاه